รายงาน

ยังอยู่ในช่วงหยุดยาว 9 วัน สงกรานต์ที่ผ่านมาก็มีไปทำบุญตอนเช้าวันที่ 12 แล้วก็แวะถ่ายรูปทานตะวันบาน (บางต้น)ที่บ้านโพธิ์ของเรา แค่นั้นจบ ไม่ได้ออกไปสาดน้ำอะไรที่ไหนเลย ซ้ำซากเหมือนๆทุกปี ไม่รู้สิ เวลาเปลี่ยน สถานการณ์ เหตุการณ์สังคมเปลี่ยน ความคิดมันก็เปลี่ยนไปด้วยจริงๆ

- ตอนเด็กชอบเล่นสาดน้ำมาก สาดในบ้านกับพี่กับน้อง พ่อแม่ ญาติๆกัน แค่นี้ก็มันสุดๆแล้ว

- โตมาหน่อย ขึ้นกะบะไปกับข้างๆบ้าน ออกไปกับเด็กคนอื่นวัยใกล้ๆกัน ก็ได้แต่สาดน้ำ ปะแป้งตามประสาเด็ก เล็กๆน้อยๆ กลับมาตัวดำหน้าลอกเพราะแดดเผา แต่ก็หนุกหนานดี

- โตมาอีกหน่อย ยุคเริ่มต้นของสายเดี่ยว เกาะอก เอวลอย เริ่มไม่อยากออกไปไหนแล้ว มันเบื่อ คนเยอะ รถเยอะ ร้อนก็ร้อน แย่งกันกินแย่งกันเที่ยว สาดมันหน้าบ้านแป็บๆ แล้วก็เข้าบ้าน

- โตมาอีก หลังจากเข้ามหาลัยความคิดหัวโบราณ อนุรักษ์นิยมสุดขีด เริ่มมีอิทธิพลสำหรับเรา เริ่มแอนตี้การออกไปเดินสาดน้ำหรือขึ้นท้ายรถสุดๆ เหตุที่มาเพราะตอนไปบ้านยาย ระหว่างทางนั่งรถ

เจอผู้หญิงนุ่งน้อย เกาะอก สายเดี่ยว ขับมอไซค์ซ้อนกันสองคน เจอกลุ่มวัยรุ่นชายโบกดักให้จอด สาดน้ำ จากนั้นปะแป้งตั้งแต่ใบหน้า ลงมาโนม ยันลงไป เอิ่ม.. นะ ไหนต่อไหน เข้าไปถึงมดลูกแล้วมั้ง อย่างนั้นจริงๆนะ แม่ม มันล้วงมันควักลูกสาวเค้าอยู่ข้างถนน ไม่สนรถที่เรียงรายรอผ่าน ไม่รู้สองสาวนั้นทนได้ไง ยอมให้ชายแปลกหน้าหลายคนจับของสงวน ของรักพ่อหวงแม่ห่วง แต่เธอๆอาจจะไม่หวง ให้จับฟรีไม่มีอิดออดหรือเอามือปัดป้องบ้างเลย (ขออภัย ติดแนวคุณระเบียบรัตน์ไปหน่อย)

- โตมา ณ ปัจจุบัน ไม่มีความคิดนึกอยากออกไปสาดน้ำอีกเลย (แต่ถ้ามีคนชวนแบบเป็นก๊วน ดูแลกัน ก็ยังอยากไปลองเล่นอยู่นะ) ช่วงนี้รู้สึกแค่ได้อยู่กับครอบครัว ญาติๆ แบบเต็มวัน พร้อมหน้าทำกับข้าวกินกันเอง แค่นี้ก็สุขสุดๆละ

สมัยนี้หนุ่มๆสาวๆเห็นเล่นสงกรานต์กันแล้วก็เพลียได้อีก อะไรจะฟรีแล้นซ์แด้นซ์อะโกโก้ขนาดน้าน นุ่งสั้น โชว์เนิน เต้นแอ่นๆ เอ่อ คืออย่างนี้ปกติเราก็ไม่ชอบการแต่งตัวโชว์เหนือหนังมังสาอยู่แล้ว

แค่จะใส่เสื้อกล้ามออกนอกห้องนอนยังไม่กล้าเลยครับ ขาสั้นก็อายขาตันๆอวบๆของตัวเอง ไม่สวยด้วยแหละ บวกกับเหตุการณ์สงกรานต์แนวนั้นที่เคยเจอ ยิ่งจดจำรับไม่ได้ กับสงกรานต์แบบออกไปสาดอีกต่อไป พอกันที ใครอาจจะชอบเที่ยว สาดน้ำ ปะแป้ง ดูฝูงชน ก็เป็นสิทธิของท่านๆ แต่สำหรับเราแล้ว ขอดูผ่านทีวีก็พอละ แต่นะ พิจารณาเอาเอง คุณชอบแบบไหน มันก็แสดงตัวคุณแบบนั้นได้เหมือนกันนะ

ทำนิดๆหน่อยๆ เล่นกันสุภาพ พอประมาณก็พอมั้ง ทำไมต้องมากมาย ม่ายแคร์สื่อ อืม เยอะ

นี่คือยุคสื่อเป็นใหญ่ขายข่าวโหด นักการเมือง(บางท่าน)รุ่งโรจน์คอรัปชั่นครองเมือง

เรื่องอะไรทุกเรื่องบอกกันผ่านเฟสบุค ยุคคนรวยคือพระเจ้า

คุณสาวๆ(บางคน)ชอบโชว์ขาอ่อน คุณผู้ชายกะล่อนเจ้าชู้เรียกตัวเองว่าผู้ชายลั้นลา ...อีกสาระพัด

ส่วนหนึ่งก็ได้หล่อหลอมทำให้ดิช้านกลายเป็นคนแบบนี้

คาดว่า ทุกท่านคงมีความสุข ใช้ชีวิตกันเต็มที่ละ

มะ มาดูเรื่องแย่ๆ ที่หยิบยกจากมุมมอง เจ้าของบล็อกห่วยๆแห่งนี้กันเลยดีฝ่า

ข่าวแย่ๆช่วงสงกรานต์

- จังหวัดหนึ่ง หญิงสาว(หรือเปล่า) เล่นสงกรานต์ท่อนบนใส่แต่เสื้อในบางๆยืนบนรถ ชายเดินผ่านไปมา ชีก็ก้มไปให้เขาจับฟรี

- บางคันชายหญิงจับคู่ ทำท่าทางร่วมเพศอนาจาร ไม่สนสายตาลูกเด็กเล็กแดงคนผ่านไปมา

- งานบุญสงกรานต์ ณ วัดๆหนึ่ง ข้างในมีสวดมนต์ ทำบุญเสริมสิริมงคล ออกมาหน้าวัดมีเต้นโคโยตี้ คนเมาเหล้า

ข่าวอาชญากรรมคร่าวๆ อาทิตย์นี้

- ตำรวจวิสามัญหนุ่มคลั่งขับรถจี้ตัวประกัน แทกซี่พลเมืองดีขับรถขวางรถคนร้ายถูกคนร้ายยิงเสียชีวิต แพทย์หญิงผู้ลงไปช่วยแท็กซี่ ถูกจี้เป็นตัวประกันโดนกระสุนลูกหลงจนท.หลายจุด ตำรวจจราจรในเหตุการณ์ถูกแทงเสียชีวิต บาดเจ็บสาหัสหนึ่ง

- หนุ่มฮ่องกงฆ่าตัวตาย ใช้ถุงพลาสติกสีดำปิดเทปช่องอากาศประตู แอร์ ก่อนกินยานอนหลับ รมควันตัวเองเสียชีวิตในอพาร์ทเม้นที่ จ.ตรัง

- นักศึกษาหนุ่มวิศวะ ม. รัตนบัณฑิต ใช้มีดโต้ปาดคอฆ่าตัวตาย ในห้องพัก ย่านลาดพร้าวร้อยหนึ่ง พบข้อความบ่นว่าได้กลิ่นแก๊สตลอดเวลา และคิดว่าตนกำลังถูกลอบฆ่าโดยการรมแก๊ส คาดมีอาการทางจิต

- รวบจับยาบ้ากว่าครึ่งแสนเม็ด พ่อรับออเดอร์จากคุกให้ลูกไปส่ง เชื่อทำมานานแล้ว อายัดทรัพย์มูลค่ากว่ายี่สิบล้านบาท

- พ่อเครียดตามหาเมียไม่เจอ อุ้มลูกสาว ลูกชายวัยกระเตาะ ปีนขึ้นเสาไฟฟ้า ตำรวจเกลี่ยกล่อมยอมลง จิตแพทย์แนะนำใกล้ชิดห่วงทำซ้ำอีก เจ้าตัวระบุถ้ายังไม่พบเมียอาจให้ผู้ใจบุญรับลูกไปเลี้ยงต่อ ส่วนตนจะไปบวช

นี่คือข่าวที่ดูในวันนี้วันเดียวนะ แบบบว่าหยุดมาเจ็ดแปดวัน ไม่ได้ดูข่าวเลย ไม่นึกว่าโผล่มาดูมาติดตาม ก็ยังคงมีข่าวเจ้มจ้น ข้นคลั่ก โหดดราม่า แอ็กชั่น กันถ้วนทั่วเช่นเคย บางช่องก็ไม่มีมันล่ะ เซนซง เซนเซอร์ ให้ดูเต็มๆ ย้อนไปย้อนมาอีก ทีการ์ตูนโดเรม่อน ( )( )ชิสุกะนี่ เบลอกันเข้าไป นะ รายงานเท่านี้นะคะ ขออภัยที่ไม่มีเรื่องรื่นเริงบันเทิงใจมาเล่าสู่บันทึกไว้เลย

อนึ่ง บทความที่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นนี้ เป็นเพียงบทบันทึกความคิดเห็นส่วนตัว ณ ช่วงเวลาหนึ่งๆเท่านั้น มิได้มีเจตนาเขียนกระทบผู้ใด และไม่เคยคิดว่าความคิดของตัวเองนี้ ดีเลิศประเสริฐล้นเหนือใครเลย

หากท่านผู้ใด อ่านพบเจอบทบันทึกนี้ อาจด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ได้ทำให้ท่านไม่พอใจ ข้าพเจ้าต้องขออภัยและขอโทษท่านจากการกระทำของข้าพเจ้านี้ด้วย

ญี่ปุ่น... อีกสักครั้ง

วันนี้ว่างจัด เลยจัดไป อัพเกี่ยวกับญี่ปุ่นมันทีเดียว 2 กระทู้ติดกันรวด ไม่ได้ผูกพันธ์อะไรมากนะ ไม่ได้มีเพื่อนคนญี่ปุ่น หรือคลั่งชาตินี้หรอก เกิดมานี่ก็ยังไม่เคยไปเยือนญี่ปุ่นเล้ย แต่นะ เราๆท่านๆก็สามารถ รู้สึกผูกพันธ์ มีสายใยกับประเทศนี้กันได้ เอาง่ายๆ การ์ตูนญี่ปุ่น ตัวดีเลย ทั้งหนังสือ ทั้งในทีวี เห็นมาแต่อ้อนแต่ออก เลิกเรียนตอนเด็กๆ ชอบม้ากก ดราก้อนบอลแซ่ด โงกุน หรือจะ โดเรม่อน อิคคิวซัง ชินจัง โคนันคุง สแลมดั๊ง เซเล่อมูล ฯลฯ มากมายชอบหลายเรื่อง หรือจะดนตรี หนัง แฟชั่น เครื่องสำอาง เทคโนโลยี ข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน ต้องมีที่มาจากญี่ปุ่นกันมั่งล่ะน่า อาหารญี่ปุ่นนี่ เดี้ยนก็ชอบนะ แต่ชอบประเภทราเมง ต้ม ปิ้ง ย่าง นึ่ง ทอด ซูชิบางหน้า ถ้าอะไรดิบๆนี่ก็ไม่ค่อยกล้ากิน

มะ มาเข้าเรื่อง จะขอยกเรื่องอาหารญี่ปุ่นละกัน อันว่าในเมืองโคราชบ้างเอ๋ง (ออกเสียงแบบโคราชนะ มะใช่ เอ๋งๆ แบบภาษากลาง) มีร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่หลายร้านเลยล่ะ ในห้างอย่างเดอะมอลล์โคราช ก็มีร้านเฟรนไชน์ดังๆ อย่าง ฟูจิ, ชาบูชิ, ยาโยอิ, โออิชิ, ฮาจิบัง เป็นต้น หรือจะร้านตั้งกันเอง ที่อยู่ในอำเภอเมืองก็มีหลายร้านอยู่ วันนี้เลยขอแนะนำ 1 ในร้านทำเองเหล่านั้น นี่เลย ร้าน "โทโมดาจิ" (แปลไทย = เพื่อน)

ไปลองชิมร้านนี้กับนังน้องสาว ตั้งตะปีที่แล้ว ร้านตั้งอยู่เส้นถนนมนัสฝั่งซ้ายก่อนถึงแยกที่ตัดกับถนนพลแสน (ใกล้ศาลเจ้าพ่อช้างเผือก) แยกนี้ ที่พอออกไปจะเจอโรงเรียนสุรนารีนั่นล่ะ เป็นร้านเล็กๆ น่ารักๆ ตกแต่งเรียบง่าย แต่ได้อารมณ์ญี่ปุ่น มีโต๊ะแบบนั่งพื้นและนั่งเก้าอี้ไว้บริการ เปิด 2 ช่วง คือ เช้า 11.00-14.00 น. กับ ตอนเย็นจำไม่ได้ว่า 5 โมงหรือ 6 โมงนี่ล่ะ ถึง 3 ทุ่มมั้ง มีหลายเมนูให้เลือกสรร ทั้งซูชิ ราเมง เส้นๆ ข้าวๆ สลัด ซุปต่างๆ รสชาดใช้ได้ อร่อย แต่ไม่ถึงแบบอร่อยสุโก้ยขั้นเทพ เมพขิงๆนะ อร่อยแนวๆคนไทย จานก็ใหญ่ดี ราคาไม่แพงมากด้วย โอเคเลย วันนั้นกินไป 4 อย่าง 2 คน อิ่มแทบแบกพุง กินไม่หมดกันด้วย ค่าเสียหาย 320 บาท ถูกกว่าฟูจิ มว๊ากก พอแกล้มๆได้บรรยากาศในความเป็นญี่ปุ่น และคนญี่ปุ่น ไปดูหน้าตาตามรูปปลากรอบด้านล่างกันเลย ขออภัยนางแบบ ที่หน้ามันไม่ค่อยจาให้ด้วยจ้า

ขอจบเอนทรี่นี้ ด้วยความเป็นห่วงกับสิ่งที่คนญี่ปุ่น ประเทศญี่ปุ่น กำลังเผชิญ เดี้ยนคนไทย ภูมิภาคเอเชียเดียวกันขอส่งแรงใจให้ผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้นะจ๊ะ

ปอลอ. เขาว่า ญี่ปุ่น ไม่ได้ต้องการเงินบริจาค ในรูปแบบเงินจากใคร ประเทศไหนเลยนะ เพราะบ้านเขาไม่เดือดร้อนเรื่องเงินอยู่แล้ว เรียกได้ว่า พิมพ์ออกมาใหม่ แจกไปใช้กันได้ชิวๆ แต่กระนั้น ถ้าอยากช่วย จะขอช่วยเป็นเงินก็ยังได้อยู่ คนหรือหน่วยงานที่รวบรวม เขาจะไปซื้อของแล้วให้เป็นสิ่งของอะไรก็ว่ากันไปอีกที เขาคงรับไว้แน่นอน หรืออีกแนวคิด คือ จะถือโอกาสไปบริจาคผ่านมูลนิธิอื่นๆ อะไรก็ได้ ที่ไม่เกี่ยวกับภัยญี่ปุ่นครั้งนี้ และมอบเป็นกุศล ส่งแรงใจให้ชาวญี่ปุ่น อย่างนี้ก็ได้ แล้วแต่ท่านๆนะคะ (ว่าแต่ ใครจะมาอ่านตรูมั่งเนี่ย เอาเป็นว่าเขียนเองอ่านเองนี่ล่ะ อืม)

I don't know what to say... so I keep silence.

ตั้งหัวข้อด้วยความ งง แถมกระแดะใช้ภาษาปะกิตอีก แปลออกมาก็ประมาณ

"ฉันไม่รู้ว่าจะพูดออกไปยังไงดี ก็เลย เลือกที่จะเงียบมันไปซะ" ตามนั้น

ขอระบายแนวเก็บกด ไม่รู้เป็นไง ช่วงนี้ความคิดหลายๆ อย่างมันประเดประดาเข้ามามากมาย ทั้งชีวิตส่วนตัวเรื่องในบ้าน หลายเรื่อง แต่ยกเรื่องที่กระทบกระเทือน ทำร้ายเซลฟ์ที่สุด ก็คือนังน้องสาวที่เปลี่ยนไป มันเอาแต่หมกตัวคุยโทรศัพท์ ล็อกตัวอยู่ในห้องมัน ไม่รู้มันจะแอบอะไรนักหนา ต้องเป็นหนุ่มๆแน่นอนมันถึงลับๆล่อๆแบบนี้ มันเปลี่ยนไป มันไม่สนใจพี่สาวมันเลย มันคุยกับพี่มันน้อยลงมากถึงมากที่สุด อีพี่นี่ก็ตัวคนเดียว ไม่คบเพื่อนฝูง และไม่มีใครคบอยู่แล้ว มันเลยยิ่งตัวคนเดียวเข้าไปใหญ่

ไม่ว่าจะเรื่องการงาน ที่เริ่มคิดเป็นตุเป็นตะ ว่าตรูจะทำงานเป็นสาวโรงงานแห่งนี้ไปอีกนานแค่ไหน นี่คือสิ่งที่ตรูต้องการใช้ชีวิตกับมันไปอีกสิบ ยี่สิบปี่จริงๆหรือ ถ้าตรูหางานใหม่ ตรูจะทำอะไร ว่าแต่ถ้าลาออก ตรูจะได้งานมั้ย เอาง่ายๆก่อน ใครจะรับตรูไปทำงาน เกรดจบมาก็โคตรน้อย ความรู้ก็ไม่ค่อยมี เดี๋ยวนี้คนตกงานเยอะจะตาย ขนาดเกรดดีๆ ความรู้รอบด้าน ยังหางานยากเลย หรือแม้แต่เรื่องความ(แอบ)รัก ที่ทุกวันนี้ เอาแต่หลบๆ ไม่กล้าเจอเขา ทั้งที่อยากเจอ อยากคุย อยากรู้จัก ระริกระรี้ แต่ก็ไม่มีอะไรชัดเจนในชีวิตสักอย่าง นี่มันอะไรกัน ชีวิตของหล่อนเองนะยะ ทำไมหล่อนเลือกให้มันเป็นแบบนี้ จะยังไงกะชีวิตดีฟะ ตรูสับสน ตรูไม่รู้ อ๊ากกก เงียบๆก่อนละกัน

เท่านั้นไม่พอ เรื่องของเรื่องที่ทำให้เกิดอาการไม่รู้จะพูดยังไง ก็คือช่วงนี้เกิดเหตุแผ่นดินไหวที่ญี่ปุ่น แถวนาโตริ ซึ่งอยู่ทางเหนือของประเทศ โดนกันทั้งชายฝั่ง เมืองเซนไดที่ตั้งโรงงานผลิตกล้องนิคค่อนก็โดนไปด้วย (วางแผนว่าจะซื้อกล้องนิค จะโดนขึ้นราคามั้ยหนอ) ระลอกแรกนี่เกิดตั้งแต่วันศุกร์ที่ 11 มีนา หนักซะโด้ยตั้ง 8.9 ริกเตอร์เชียวนะตัวเธอ มีอาฟเตอร์ช็อค ร๊อคเดอะเพลส ตามมาอีกเรื่อยๆด้วย เขาว่าครั้งนี้ร้ายแรงเป็นรองเทียบเท่ากับเมื่อตอนครั้งประวัติศาสตร์ 9 ริกเตอร์กว่าๆนั่นด้วยเชียว (ขออภัย ไม่รู้ว่าครั้งแรงสุดเกิดที่ไหน หามะทัน ติดไว้ก่อนนะจ๊ะ)

ถึงประเทศญี่ปุ่นจะโดนแผ่นดินไหวกันเป็นว่าเล่น เป็นชิวๆ จนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคนญี่ปุ่น เคยอ่านเจอระบุว่า บางเมืองไหวมากสุดถึงวันละ 150 ครั้งนู่นเลย แต่เป็นแรงสั่นสะเทือนในระดับต่ำๆ ไม่ได้ไหวมากมาย จนเกินรับไหวเหมือนคราวนี้ ครั้งนี้ดูเขาสูญเสียมากมาย ตั้งตัวไม่ทัน ขนาดเซียนโดนบ่อยยังพลาดได้เลย ธรรมชาติพิโรธ นี่ชักจะแรงไปแล้วนะ งึ่ม แต่ยอมรับว่าระบบต่างๆของบ้านเขาดีมาก เชื่อมโยงกันรวดเร็ว เกิดเหตุไม่กี่วินาที ระบบออโตเมติกสั่งรถไฟที่จะมุ่งหน้าไปทางเมืองเกิดเหตุหยุดปั๊บทันที แต่ก็นะถึงจะรู้ก่อนตั้ง 3 ชั่วโมง เตือนภัยไปแล้ว อพยพไปบ้าง แต่ของมันแรง มันไว มันเกินต้านทานจริงๆ ในบางภาพข่าว บางวิดีโอเห็นยังขับรถยังวิ่งๆหนีตายอยู่เล้ย ไม่รู้เขาจะรอดไหม ดูแล้วสะเทือนใจน้ำตาคลอมาก (ดราม่าเข้าเบ้าตาเลย)

แต่เหนืออื่นใดจากเรื่องระบบต่างๆที่ดีเยี่ยม ที่ช่วยป้องกันการสูญเสียมากกว่าที่ควรจะเป็น สิ่งที่ได้เห็นจากเหตุภัยพิบัติครั้งนี้ คือการรับมือของ คนญี่ปุ่น เขาดูเป็นระบบระเบียบ มีวินัย ไม่วิตก ตื่นตูมกันแบบ รึ่บ มาก (รึ่บ = ราบรื่น) แม้ในยามอดอยาก สิ่งของจำกัด บางแห่งไม่มีไฟ ไม่มีน้ำ เขายังต่อแถวด้วยความเป็นระเบียบ เจ้าหน้าที่รัฐก็ทำตามหน้าที่อย่างเต็มที่เห็นบ้านเขาแล้วก็อด เอามาเปรียบกับตัวเองและประเทศตัวเองไม่ได้ ก็ยอมรับว่าบางที่เดี้ยนก็เคยคิดเห็นแก่ตัวและคนในครอบครัวก่อนอ่ะนะ และก็เคยเห็นคนไทยบางคน บางกลุ่ม ที่ทั้งไร้ระเีบียบวินัยและแล้งน้ำใจในเวลาเดียวกันมาบ้าง ตอนไปซื้อน้ำมันช่วงขาดตลาดนี่เห็นภาพกันจะๆเลย ก็นั่งนึกไปว่าถ้าบ้านเราเจออย่างเขา ช่วงผ่านเหตุการณืไปแล้ว เวลารับของแจก ต้องมีมวยเดือดเจ็ดสี มวยดีอัศวินดำ กันแน่นอน

คิดแล้วก็ได้แต่ keep silence เฮ่อ...

Thank you a great sharing snap shot from around the world : All Eyes
Source : http://www.tampabay.com/blogs/alleyes/content/earthquake-tsunami-japan

ภาพชุดด้านบน ขอบคุณเว็บไซต์พันทิปห้องหว้ากอค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X10337010/X10337010.html

illustration by natascha rosenberg and print by Adam.

Thank you a great blog : bloesen kids
From : http://bkids.typepad.com/intro/2011/03/shall-we-start-with-this-donate-illustration-by-natascha-rosenberg-and-print-by-adam-japan-help-information.html

ยืมเขามาโพส ... ตอน สังคมวัยรุ่นสมัยนี้ แรงแหกโค้งกันเจงๆ

********************************************************************************

ว่าจะเขียนบล็อกแนวๆเพื่อชีวิต เกี่ยวกับข้อสงสัยในตัวดิฉันเอง ว่าทำไมตั้งแต่เกิดมาเป็นผู้หญิง สาวบ้าง เถื่อนบ้าง สวยบ้าง อุบาทบ้าง มันยังไม่เคยมีฟงมีแฟน มีกิ๊กมีเดท อะไรกับใครเขาบ้างเล้ย อีกไม่กี่ปีก็จะ 30 สิบขวบเข้าไปแล้ว จะลองแรงแรดก็ไม่ไหว เละไม่เป็นท่า มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของอ้อย มันบ่แม่น มันบ่คือ มันประดักประเดิด มันกระด๊ากป๊าก

พลันนั้น ระหว่างนั่งว่างๆ จากงาน (แต่จริงๆไม่ว่าง) ก็ได้เจอกระทู้อ่านขำๆเพลินๆแต่สะท้อนสังคมวัยรุ่นสมัยนี้เสียยิ่งนัก เด็กผู้หญิง อยากเป็นสาวจนเกินงาม นุ่งสั้นดันโน้ม แต่งหน้าทาปาก เม้าท์คิกคักกันเรื่อง xx ผู้ชาย เก็บแต้ม ล่า x กันเป็นว่าเล่น พูดคำหยาบ ทักกันโลนๆ เฮ้อ ยาวๆไปๆ แล้วนี่ นึกว่าจะเป็นที่ย่อมหญ้าบ้านนอกถิ่นแถวนี้แค่นั้น แต่ไม่เลย มันเป็นอย่างนี้กันทั้งประเทศ แรงกันถ้วนหน้าประชาร่วมใจสุดๆ ความคิดตรูนี่แค่เด็กอายุในครรภ์ 2 เดือนไปเลย หรือช้่านมันแก่ไป แต่รับไม่ได้จริงๆนะ

อะ อย่ารอช้า ไปอ่านเหตุการณ์ จากคนที่พบเจอจริง และนำมาโพสเล่าสู่กันฟังที่กระทู้พันทิปห้องแป้ง กันเลยดีกั่ว

********************************************************************************

วันอาทิตย์อันร้อนอบอ้าว เหนียวเหนอะหนะราวกับกระสอบเกลือเมื่อวาน

ผมได้โดยสารรถเมล์อันเป็นพาหนะหลักที่ใช้เดินทางใน กทม ในยามที่น้ำมันแพงขนาดนี้

ผมมาลงที่หน้าสวนจตุจักร เพื่อจะนั่งรถไฟใต้ดินต่อไปงานท่องเที่ยว

ระหว่างทางเจอกลุ่มน้อง ม.ต้น กลุ่มหนึ่งประมาณ 5 คน

ด้วยความตื่นเต้นราวกับได้เจอฝูงนกเงือกในเทือกเขาบูโด

เลยเผลออุทานให้เพื่อนในมือถือฟังว่า “มรึง กุเจอติ่ง 5555”

เพราะเคยอ่านเจอแต่ในเวปบรรยายถึงลักษณะทางกายภาพ ไม่เคยเห็นของจริงซะที

(ไม่นับเหตุการณ์บนรถตู้วันนั้น)

มาดูที่การแต่งตัว

- ติ่งเหล่านั้นแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด รับ summer

กางเกงยีนต์ที่เรียกได้ว่า ”สั้นติดเตาแก๊ส” เสื้อรัดติ้วจนเห็นกระดูกเชิงกราน รองเท้าต้องร้องเท้าหนีบหูสีแสด

- มาถึงเทรนด์การแต่งหน้าที่ไม่มี stylist ชาติไหนรับรอง เรียกได้ว่า “เทรนด์แล้วแต่กุ”

กรีดตา บิ๊กอาย ปัดแก้ม หน้าขาววอกไม่แคร์คอ และนอกเหนืออื่นใด ปากแดงไว้ก่อน

ไม่ว่าจะปัดแก้มสีฟ้า สีเขียว สีดำ หรือสีอะไรก็ตามแต่ แต่ ตีมหลักคือปากต้องแดง

เล็บไม่ต้องพูดถึง เรียกได้ว่าสีดำเป็นเล็บห้อเลือดมาทีเดียว

กระผมเดินตามกลุ่มนกเงือกนั้นมาติดๆ 1ในนั้นมีนกเงือกกลายพันธุ์มาด้วย 1คน ขอเรียกว่า นกหัวโปด

เป็นผู้ชายผมสั้น ไม่มีนม แต่ใส่เสื้อใน...........เพื่อ?

ตอนนั้นความรู้สึกคือเอ็นดูเฉยๆ แบบว่า เออก็ตลกดี

ครั้งนึงตอนเราเด็กๆก็เคยเป็นแบบนั้น(ไม่ได้แต่งแบบนั้นนะ อย่าเข้าใจผิด)

พอกลับไปดูรูปตอนเด็กๆยังต้องแทบจะทำลายหลักฐานทิ้ง

เรียกได้ว่า ถ้าเด็กพวกนั้นมาเห็นตัวเองตอนนี้ในอีกสิบปี อาจต้องกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

แต่ใจจริงอย่ากให้น้องๆสวยตามวัยมากกว่า เข้าใจว่าผู้หญิงต้องรักสวยรักงามธรรมดา

แต่ว่าก็น่าจะให้เหมาะกับวัยนิดนึง น้องเป็นนกเงือกก็ควรจะสวยแบบนกเงือก ไม่น่าจะแต่งให้มากเกินไป

ผมเดินตามหลังพวกติ่งมากระชั้นชิด ไม่คิดว่าเราจะไปทางเดียวกัน นั่นคือรถไฟใต้ดิน

ผมลงบันไดเลื่อน ยืนติดพวกนั้นที่ยืนกันเต็ม ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่รีบ

พอเข้ารถไฟใต้ดินก็เงียบสิครับ ได้ยินที่น้องๆพูดทุกคำ

นกเงือกฝูงนี้น่าแปลก มีชื่อที่เหมือนกันทุกคน พวกเธอมีชื่อว่า “flower”

และคำนำหน้าก็แตกต่างจากพวกเราที่มีนาย นาง นางสาว นำหน้า

แต่พวกน้องๆมีคำว่า E เป็นสรรพนามเรียกนำหน้าชื่อ

ส่วนพวกสร้อยต่างๆเช่น เอย ผิว่า กระนั้น นั้นก็จะมีคำเฉพาะของพวกนางอาธิเช่น เชี่ย แมร่ง ฮ่า สารพัด

ผมได้ยินคำแรกถึงกับสะดุ้ง นึกว่าพวกน้องด่าผม ไม่คิดว่าคำพวกนั้นน้องจะพูดกันเอง

และพูดถึงครูบาอาจารย์ “e flower แมร่งมานั่งใกล้กุ กุอดลอกโพยเลย สัส” นี่คือตัวอย่าง

บทสนทนาดำเนินไป บันไดเลื่อนก็เลื่อนไป ผมไม่ค่อยจะแปลกใจกับคำพูดเด็กสมัยนี้เท่าไหร่

คงเป็นไปตามกระแส พูดแล้วมัน Cool มัน Chick ตามความคิดเห็นของน้อง

ใครพูดเพราะ พูดสนิมสร้อย ก็จะกลายเป็นเด็กตอแหน เป็นเด็กไม่มีไร ไม่โดดเด่นวะงั้น

อันนี้เข้าใจ

แต่.............................จงอย่าคิดว่าเรื่องจบแค่นี้

มาดูบทสนทนาที่ทำให้ผมแทบเป็นลมกับคำพูดของเด็กที่น่าจะไม่เกิน ม.ต้น เหล่านี้

เงือก1 : e flower อย่ามายุ่งกับมือถือกุ

เงือก2 : ขอกุดูหน่อย(เปิดดูรูป) นี่ไอ่เบิร์ดห้อง 7 นี่หว่า

เงือก3,4,นกหัวโปด : ทำเสียงฮือฮาตื่นเต้น

เงือก1 : ยิ้มโชว์พาวน์ .....เออ (ทำหน้าเขินอาย)

เงือก3 : e flower มรึงกินมันตั้งแต่เมื่อไหร่

เงือก1 : อาทิตย์ที่แล้ว

เงือก2 : เหรอ (ตาลุกวาว) แซ๊บป่าววะแก

เงือก1 : โอ้ย ฮ่า แซ๊บกะผีอะไร นอนแข็งยังกะศพ อวยก็เล็กเท่าดินสอ แถมยังไม่แข็งอีก กุปั่นเกือบตาย

เงือก1 เงยหน้าหันมาทางผม...

(เป็นกุกุก็ไม่แข็ง) ผมนึกในใจ เห็นหน้าน้องนางแล้วไซร้ คิดถึงนกแก้วมาคอร์ Colorful Thailand มาก

เงือก1 : มรึงจำที่กุส่งบีบีให้มรึงป่ะ นั่นน่ะกุเอากะมันอยู่....

ผมฟังแล้วแทบจะเป็นลมล้มฟาดราวบันไดเลื่อน เสียงน้องๆหัวเราะกันคิกคักๆ

เอาไงดีกุจะเดินฝ่าไปดีมั๊ย..ไม่ดี อยากฟังต่อ555

เงือกไหนพูดแล้วไม่รู้ จำไม่ได้ หน้ามืด : แล้วปั๋วมรึงหล่ะ

หาน้องมีปั๋วกันแล้วเหรอเนี๊ยะ โอ้ว นี่หรือเมืองพุทธ

เงือก1 : โอ้ย ชั่งหัวแมร่งเหอะว่ะ เลว วันก่อนกุจับได้ว่าเอาอิจุ๊บห้อง3มาเอาบนเตียงกุ

หา!!!!!! นี่อยู่ด้วยกันด้วย

เงือก1 : แต่ กุไม่แคร์ กุสวย (เพื่อนๆตบมือหัวเราะเห็นด้วย)

หากศาลถามว่ามีใครคัดค้านจุดนี้มั่ง ผมนี่แหละจะยก

เงือก1 : มันเลวได้ กุก็เลวได้ มันดูด บุหรี่กินเหล้ากุก็ทำได้ มันสำส่อนได้ กุก็ทำได้ (พูดประมาณนี้)

ผมฟังแล้วแทบเป็นลม นี่ขนาดเราเป็นผู้ชายแท้ๆ พ่อแม่ ญาติก็ไม่ใช่ ยังฟังแล้วสลดใจ

นึกถึงว่าถ้าเป็นพ่อแม่แล้วจะตรอมใจขนาดไหนเนี๊ยะ

เงือก1 : อย่าได้แคร์ พวกมรึงก็เหมือนกัน ผุ้ชายไม่ใช่พ่อ มันทำได้เราก็ทำได้ (ยังมีหน้าไปสอนเพื่อน)

พวกเงือกอื่นๆพยักหน้างึกๆ ที่อย่างงี้ละเชื่อฟังกันหน้าสลอน ที่พ่อแม่สอนสิ่งดีๆละทำหูทวนลม

พูดอะไรกันต่อไม่รู้ ผมหูอื้อ

เงือก1 : นี่ e flower แต่ตอนนี้กุได้ใหม่นะเว้ย เด็กพานิช....เย็นนี้เสร็จกุ ดูรูปมั๊ยมรึง ใหญ่เบ้ง

ทั้งหมดมุงดูมือถือเงือก 1 แล้วกรี๊ดกร๊าดกระตู้ฮู้ ใบหน้าแดงเขินอาย

ผมเห็นภาพเหล่านั้นแล้วเครียดครับ ยอมรับเลย พาลนึกไปถึงไม่อยากมีลูกสาวเลย กลัวได้แบบนี้

"สาธุ ถ้ามีลูกสาวแบบนี้ ขอมีลูกสาวเป็นทอมดีกว่า"

นี่อะไร นี่มันยุคไหน ผมว่าอายุผมกับน้องๆเหล่านั้นก็ห่างกันไม่น่าจะเกิน15 ปี(ก็นานอยู่นะ)

ยุคผมผู้หญิงที่จะวี๊ดว๊ายหน้าแดงแบบนี้ได้ ก็ต่อเมื่อมีผู้ชายแอบมอง แอบแซว

บางทีเขาแซวหมาแซวแมวก็ดันไปคิดว่าแซวเรา เขินซะเต็มที่(เพื่อนผมเคยมาแล้ว)

มือเผลอไปโดนมือ หรือแค่ได้นั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับคนที่ตัวเองชอบแค่นั้น

แต่มาดูเด็กยุคนี้อะไรกัน ถึงขนาดเอารูปลับๆของเด็กผู้ชายมาโชว์ มาตื่นเต้นกันแล้วเหรอนี่ หรือว่ากุแก่.....

“คืนนี้จัดหนักแน่กุ” เสียงหัวเราะของเด็กพวกนั้นบาดลึกเข้าไปในจิตใจ (อ่านนิยายมากไปหน่อยขออภัย 555)

ผมทนไม่ไหวอ่ะครับ รีบเดินแทรกผ่านกลุ่มนั้นไปทันที ไม่อยากมองหน้าด้วย

แบบว่า อายแทน กระดากใจยังไงไม่รู้ที่ได้ยินเรื่องของพวกนั้น

มันไม่ใช่สิ่งที่น่าภูมิใจเลยนะสาวๆ ขอสอนน้องๆผ่านในนี้หน่อยเหอะ

ไม่ได้เก่งมาจากไหนหรอกนะ แต่พูดจากใจผู้ชายคนนึงที่ผ่านอะไรมาไม่น้อย

-การแต่งตัวกิริยามารยาท เราอยากได้คนดีๆมาเป็นแฟนก็ควรจะแต่งตัวดีๆ มีมารยาท

หากทำแบบน้องเหล่านั้น ผู้ชายที่เข้ามาก็คงไม่พ้นแบบน้องนั่นแหละ

-คำพูดคำจา พูดแรงใช่จะเท่ห์ สวรรค์ส่งปากมาให้เพื่อพูดสิ่งดีๆเพราะๆ

ไม่ใช่เอาไว้ขับถ่ายของเสีย ไม่งั้นจะมีตูดไว้ทำไมจริงป่ะ (แรง)

พูดหยาบได้ไม่ใช่ไม่ได้ แต่ต้องดูกาลเทสะ ลองดูคนบางคน

มีปากแต่พูดไม่ได้เพราะเป็นใบ้ หรือพูดได้ แต่กว่าจะพูดออกมาได้ทีละคำแทบจะกระอักเลือด

(หากใครเคยดูรายการคนค้นคนคงเห็นน้องๆ3 คนที่พิการร่างกายแต่จิตใจประเสริฐเหล่านั้นนะครับ)

แต่บางคนมีปากสักแต่พูด

-เรื่องทำตามผู้ชาย จะไปทำตามมันทำไม มันจะเลว จะเอี้ย จะสำส่อนก็เรื่องของมัน

ตรรกะน้องนี่ประหลาด มันทำได้เราทำได้ มันเลวก็ปล่อยมันไปสิ เราเลือกได้นี่

คุณค่าเราเราเพิ่มเองได้ เหมือนกับไข่ไงอยากมีคุณค่าก็เติมไอโอดีนเข้าไป

ปลากระป๋องอยากแตกต่างก็ยำให้เสร็จ เด็ดกำลังดี แบบนี้

อยากให้ผู้ชายเห็นค่าก็เพิ่มค่าให้ตัวเอง น้องลดค่าตัวเองลงก็เท่ากับลดเกรดผู้ชายที่จะเข้ามาด้วย

ลองนึกดูว่าจะมีผู้ชายดีๆสักกี่คนที่เอาผู้หญิงเมาอ๊วกแตกทุกคืน มาทำภรรเมีย

ทำตัวแบบนี้พี่ทายว่าคงไม่พ้นได้แว๊นซ์นั่นแหละ ไม่ได้จะดูถูกนะ

ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงนะน้อง ที่ชอบคนเลว 555

อย่าเอาผู้ชายมาเป็นเป้าหมายหลักในชีวิต กราฟชีวิตน้องจะดีจะเลวไม่ได้แปรผันอยู่กับผู้ชาย

ผู้ชายมีไว้ให้ชีวิตกรุบกริบๆพอเคี้ยวแล้วมีอะไรให้ลิ้นดุนเล่น

ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ จะทำนม ฉีดโบท๊อกซ์ลดน่อง จะเรียนทำขนม จะเรียนภาษา

จะไปแข่งรถ จะทำงานเอาตำแหน่ง จะเป็นแม่ที่ดีของลูก อีกมากมาย ที่เพิ่มคุณค่าทางอาหารให้ตัวเองก็ทำไปเถอะ

แต่อย่าทำทุกอย่างเพียงเพราะผู้ชายเลย มันเพลียมากจุดนี้

คิดซะว่าตามหลักธรรมชาติ ผู้ชายมีไว้แค่สืบพันธ์ เสร็จแล้วจะกินหัวซะเหมือนตั๊กแตนตำข้าวก็ยังได้

(ตูก็ผู้ชายนี่หว่า ผู้ชายอย่าด่าผมนะ ผมแค่จะเอาใจผู้หญิงเท่านั้นเอง 555 )

แต่อย่าทำแบบน้องพวกนี้ เพราะว่าแค่ผู้ชายแย่ๆเลย

สงสารพี่มั่ง พี่ก็แก่ตัวลงทุกวัน อนาคตประเทศก็ฝากไว้ที่เด็กอย่างน้องนี่แหละ

ถ้าพวกน้องๆเป็นซะแบบนี้ แล้วตอนพี่แก่ลงไปรัฐก็ให้เงินค่าคนชราแค่ 500 บาทต่อเดือน

ที่เหลือเอาไปเป็นค่าเลี้ยงดูลูกน้องในกรณีที่น้องเอาลูกไปทิ้งตามถังขยะเปียก

เอาไปรณรงค์ให้น้องใช้ถุงยาง เอาไปทำโฆษณาไม่ให้น้องท้องก่อนแต่ง ตายน่ะสิพี่ คนแก่อย่างพี่แย่เลยนะนั่นน่ะ

ที่พูดมาทั้งหมดบทสรุปก็จบที่เป็นห่วงตัวเอง กลัวไม่มีอะรจะกิน กลัวประเทศจะล้นหลามไปด้วยเด็กกำพร้า

แค่นี้ไทยเราก็ได้อันดับสองวัยรุ่นท้องก่อนแต่งแล้ว น่าภูมิใจมั๊ยเนี๊ยะ

คิดสักนืดนะน้องนะ เชื่อพี่

จบและ (กว่าจะหาที่จบลง....เฮ้อ)

จากคุณ : airbusboy

*******************************************************************************

ปอลอ.

ขอบคุณเว็บไซต์ พันทิปดอทคอม ห้องโต๊ะเครื่องแป้ง ด้วยนะคะ

http://www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q10316492/Q10316492.html

ขอบคุณคุณ airbusboy ด้วยค่ะ เขียนมัน อ่านสนุก เห็นภาพสดๆยังกับเป็นไลฟ์วิววีดีโอ คราวหน้าจะนำข้อความอ่านสนุกของคุณเขามาแปะอีก

ภาพประกอบตต่อเนื่องจาก

P.Ach's scrap blog บล็อกเฮียๆ

http://p-achblog.exteen.com/20101129/entry

ขอขอบคุณเจ้าของบล็อกด้วยนะคะ

วันผ่านไป อะไรผ่านมา

ไม่อยากเป็นดารา

วันก่อนๆนี้ พ่อใช้ไปซื้อน้ำแข็ง ให้ช่างที่มาก่อปูนปิดเหมืองส่งน้ำตรงทางเข้าสวน ดิฉันนั่งแมงกะไซค์ไปกับนังน้องสาว แวะซื้อน้ำแข็งที่ร้านกลางทุ่ง จอดรถปั๊บเดินไปบอกคนขาย เอาน้ำแข็ง 10 บาท คนขายผู้หญิงออกมาตักน้ำแข็ง นังน้องสาวก็ส่งกระติกใบใหญ่ยื่นให้ ส่วนดิฉันเดินเข้าร้านหยิบขวดน้ำอัดลม 2 ขวด เดินออก จ่ายตังค์ เห็นหมาตัวใหญ่มากน่าจะอาเซเชี่ยนลูกผสม มันเดินรี่ตรงมาหา ดูไม่น่าจะเป็นมิตร ว่าแล้วพี่คนขายตะโกนตัดสกัดดาวรุ่งหมาได้ทันควัน "ไอ้ไมค์ ไอ้ไมค์ อย่านะมึง!" หมาชะงักกระดักหักใน ส่วนดิฉัน เฮ่อ รอดแล้วตรู ขณะเดียวกันผู้ชายกลุ่มใหญ่ๆที่กำลังซ่อมรถในร้านได้ยินเสียงโวยวายเรียกชื่อหมา

จึงเกิดสนทนาถามว่า

"หมาชื่ออะไรนะ"

อีกคนตอบ

"ชื่อไมค์"

พี่คนนั้นพล่ามต่อ

"เออ เดี๋ยวนี้ตั้งชื่อหมาตามชื่อดารานักร้อง กูไม่อยากเป็นดาราก็อย่างนี้แหละ เดี๋ยวดังแล้วแม่ม เอาชื่อกูไปตั้งเป็นชื่อหมา"

"ฮ่าๆๆ" วงสนทนาเกรียวกราวไปด้วยเสียงหัวเราะ

เดี้ยนอยู่ในเหตุการณ์ หันควับไปมองหน้าพี่ผู้ชายต้นเสียงคนนั้น แล้วหันกลับมาหานังน้องสาว แล้วก็ได้แต่ทำเสียง "ฮึ ฮึ"

-_-"

อะไรนะ

ถ่ายคืนวันคริสต์มาส 25 ธันวาฯ ปลายปี 2553 ที่ลานย่าโม

หลังจากไปรับน้องสาวกลับจากงานโรงเรียน ประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ

สวยงาม โรแมนติก

ถ่ายรูปชิวๆ

อวบมากกก

ข้างๆมีจัดแสดงภาพถ่ายที่ชนะประกวดด้วย นี่ภาพนกเงือกที่เขาใหญ่ ชอบ

สวัสดีปีใหม่นะตัวเอง อ่านบล็อกที่บันทึกล่าสุด อุแหม ตั้งแต่ปี 2008 เชียว นี่มันปี 2011 แล้วนะวะ ไม่มาบันทึกกับตัวเองตั้ง 3 ปีเลย ห่างหายไปน้านนาน

วันนี้ฤกษ์ดี (มั้ง) อยู่ในช่วงเทศกาลตรุษจีน งานการก็ไม่ค่อยมีทำ นั่งว้างว่างทั้งวัน สงสัยใกล้จะโดนไล่ออกล่ะสิ งานเข้าแน่ๆถ้างั้น มาอัพเดทชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่กลับโคราชเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังคงทำงานอยู่โคราช เป็นสาวโรงงานอย่างต่อเนื่อง ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปขึ้นรถที่ออกกันตั้งแต่ 6.50 น. แรกๆเบื่อการตื่นแต่เช้ามากกก ต้องตื่นตี 5 ครึ่งบ้าง 6 โมงบ้าง เคยแต่ตื่น 10 โมงทำงาน 11 โมง กลับบ้านบ่ายๆ ค่ำๆไรงี้ เฮ้อ ปรับตัวยาก ชีวิตเมื่อเลือกที่จะเดินไปอีกแบบก็ต้องรับมันให้ได้อ่ะนะ ได้อย่างเสียอย่าง แต่ก็ดีได้กลับมาอยู่บ้าน เห็นหน้าพ่อหน้าแม่พี่น้อง และแมวๆ ทุกวัน ได้หยุดอย่างชาวบ้านเขามั่ง ไม่ใช่แบบเดิมที่เทศกาลไหนก็ non stopไม่ได้หยุด

แต่ตอนนี้ตื่นเช้าได้แล้วคร่า ก็นะ ต้องตื่นเร็วมาเสริมสวย แต่งหน้านิดหน่อยประสาอ้อยคนใหม่ เถื่อนน้อยกว่าเก่า กริ้วๆ แต่บางวันก็ยังมีนอนอืด ไม่ยอมลุกบ้าง นาฬิกาปลุกแล้วปิดมันบ้าง แมวมาเรียกข้างหน้าต่างด่ามันแล้วหลับต่อบ้าง พ่อแม่เรียกแล้วได้ยินแต่ขอคุดคู้อีกหน่อยบ้าง แก้ไม่ได้จริงๆไอ้นิสัยนี้ คิดดูสิ วีคที่แล้วต้องเสียเงินขึ้นรถมาเองเกือบทั้งวีค ไม่ทันอีรถรับส่งสักที ต้องระเห็จไปโบกรถทัวร์ปอสอง ปอสาม ไปโรงงาน อ่อ เดี๋ยวนี้มีรถตู้แล้วด้วย วิ่งโคราช-ปากช่อง โคราช-อยุธยา โคราช-กรุงเทพ ฯลฯ เลือกขึ้นไม่หวาดไม่ไหวตามใจสะดวก พูดถึงรถตู้ คันที่ขึ้นล่าสุดนะ คุณพี่คนขับวิทยายุทธล้ำเริ่ด แกทั้งขับ ทั้งเรียกลูกค้า ทั้งเป็นกระเป๋าเก็บตังเอง อันนี้ฟังดูเบๆ แต่ไม่เบตรงทีแกเขียนตั๋ว ติ๊กช่องราคาไปด้วยบนพวงมาลัย ขณะขับรถที่ความเร็วร้อยกว่าๆ อะพะถี อะพะโถ อะพะถึก ถึก ถึก อีหนูจะเป็นลม ไม่แค่นั้นเจ้าข้า ติ๊กกันตอนที่กำลังขับแซงคันอื่นด้วยนะ เดี้ยนเห็นกับตา แกหยิบปากกาติ๊กปั๊บๆ แซงปุ๊บๆ อย่างเนียน แอบๆมองว่าแกจะลืมมองถนนมั้ยอะไรมั้ย นั่งไปก็ลุ้นไป พี่เค้าใช้เวลาคุ้มค่าเจงๆ แซงพ่วง 18 ล้อซะด้วย จายจะวาย

ถึงออฟฟิศดีใจ เข้ามาก็ไหว้ศาลตายาย และศาลพระพรหมกันยกใหญ่ อ่ะ พูดถึงออฟฟิศ อันว่าสมรภูมิที่ตั้งออฟฟิศปัจจุบันช่างน่าปลาบปลื้มยิ่ง จะว่าไปอยู่มา 3 ปี แม่มก็ย้ายมันทุกปี ทำไมต้องกลั่นแกล้งผู้หญิงกล้ามโตๆเยี่ยงนี้ และแต่ละครั้งที่ย้าย ทั้งไกลทั้งลี้ลับ ที่ตั้งล่าสุดก็เด็ดสุดๆไปเลย ช่างสรรหาให้มาเป็นออฟฟิศ เดินผ่านทั้งห้องผสมสารเคมี เครื่องพ่นหล่อเย็น ที่มีน้ำฝอยๆพ่นออกมาเป็นระยะๆ ประหนึ่งมีน้ำมนต์รดพรำมันทุกเช้า สาย บ่าย เย็น ซึ่งไม่มีใครกล้าคอนเฟริมว่าสะอาดหรือโสโครก รวมถึงเครื่องกีดขวางสารพัด รถเข้า รถออก ขี้นกพิราบและออฟชั่นเด็ดสุด ทางเดินแคบและไม่มีไฟ -_-" เหมาะอย่างยิ่งกับหญิงสาวสวยโสดโฉดหาแฟนไม่ได้ ชายใดหวังได้ตัวเธอรีบจับจองมุมอับ ไว้จ๊ะเอ๋กันได้นะคะ เอื้ออำนวยอย่างยิ่ง ตรูจะบ้าตราย

เดี๋ยวจะหาว่าใส่ความ แอบถ่ายมาให้ดูเลย

นี่ไงห้องผสมสารเคมี ที่เดินผ่านทู้กวัน

และนี่ทางเดินแคบๆ ที่เห็นมีกั้นๆสีฟ้าก็คือกำลังก่อสร้างส้วมพิเศษให้นั่นเอง

ล่าสุด ข่าวจากทีม Facility ตัวดี เจ้าเดิมที่ย้ายแผนกเดี้ยนนี่แหละ รับประกันย้ายแล้วไม่พอใจ ยินดีย้ายแถมให้ไกลกว่าเดิมฟรี เขาแจ้งมาว่า ตั้งแต่วันศุกร์ตอนเย็น (4 ก.พ. 54) ถึงประมาณวันอังคาร คุณพี่จะปิดอีทางเดินแคบๆ มืดๆตรงนี้ ให้ทุกท่านเดินอ้อมอาคารไปขึ้นออฟฟิศที่ประตูหลังสุด o_O" หลังสุดจริงๆนะ ออกไปก็เป็นรั้วหลังโรงงานแล้วอ่ะ แค่นี้ยังไกลไม่พออีกหรอพ่อคู้ณ ส่วนเหตุที่ต้องปิดทางตรงนี้ ก็เพราะต้องลาดพื้นปรับระดับ และต้องก่อสร้าง 'ส้วม' พิเศษให้ เนื่องทางคุณพี่ท่านเห็นว่า ส้วมมันอยู่ไกล (ย้ายมาได้เกือบปี ส้วมเพิ่งมา ขอบคุณค่ะ) เห็นเราต้องเดินลงจากชั้น 2 เข้าอาคารไปใช้กับน้อง DL (Direct Labour) ก็เลยสั่งทำพิเศษให้ซะเลย ไม่รู้จะทำทำไม ไหนๆประมาณสิงหาฯ ปลายปีนี้ ก็จะย้ายตรูขึ้นตึกใหม่อีกแล้วหนิ อืมนะ ก็ว่าตามกันไป ยังไม่จบ เมื่อส้วมกิตติมาศักดิ์สร้างเสร็จ เนื่องจากเป็นของใหม่สั่งทำพิเศษ พี่เขาก็จะแจกกุญแจศักดิ์สิทธิให้แต่ละแผนกแห่งออฟฟิศลี้ลับพกไว้อีกด้วย ใช่แล้วกุญแจศักดิ์สิทธิ์ ห้ามผู้ไม่มีสิทธิ์แอบใช้ สงวนเฉพาะสมาชิกออฟฟิศกันดารแห่งนี้เท่าน้าน ใช้แล้วล็อก ใช้แล้วล็อก ป้องกันการเกิดแหล่งมั่วสุม เสพสม งานนี้จะถ่ายทำภาพยนตร์หรือจะทอดฉู่ฉี่ก็ต้องพกกุญแจไปด้วย เก๋ไหมล่ะ และจากประสบการณ์การย้ายออฟฟิศอันโชกโชนนี้เอง ทำให้เดี้ยนรับรู้ว่า โรงงานผลิต HDD แห่งนี้ ช่างยิ่งใหญ่ กว้างขวาง มีหลายซอก หลายหลืบ หลายฝูงนกพิราบ หลายมาตรฐานเป็นอย่างยิ่ง

ปิดท้าย จากเรื่องที่ทำงาน มาอัพเดทห้างใหม่ของคนโคราช เดี้ยนไปมาแล้วจ้า นั่นก็คือ คลังวิวล่า หรือว่าคลัง 3 นั่นเอง ตกแต่งสวยงาม แนวมากๆ ถึงจะเล็กไปหน่อย แต่เก๋ใช่หยอก ไหนๆก็ไม่ได้อัพเดทนาน ขอรวมภาพที่ถ่ายๆมาเอาไว้มาลงด้วยซะเลย แล้วจะมาบ่นๆ อีกนะจ๊ะ

คลังอีหล่า เอ้ย คลังวิลล่า ยังไม่เสร็จดี แต่รถตรึม

นังนุท น้องสาวตัวแสบ กับป้ายทางออก

เดี้ยนกับกาแฟในคลังวิลล่า แก้วละ 50 บาท

ยิ้มเห่ยๆ

ส่วนรูปล่างนี้ หลังจากไปดูหนังเรื่อง หลุด 4 หลุด ก็มากินพิซซ่า ฮัทกันต่อ

นังน้องสาวเริ่มเอาเฟรนช์ฟรายมาเล่น

อีพี่เล่นด้วย

อุบาดกันจัง 55